هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق.

ساقی به نور باده برافروز جام ما *** مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم***ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق***ثبت است بر جریده عالم دوام ما

چندان بود کرشمه و ناز سهی قدان***کاید به جلوه سرو صنوبرخرام ما

ای باد اگر به گلشن احباب بگذری***زنهار عرضه ده بر جانان پیام ما

گو نام ما ز یاد به عمدا چه می‌بری***خود آید آن که یاد نیاری ز نام ما

مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است***زان رو سپرده‌اند به مستی زمام ما

ترسم که صرفه‌ای نبرد روز بازخواست***نان حلال شیخ ز آب حرام ما

حافظ ز دیده دانه اشکی همی‌فشان***باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما

دریای اخضر فلک و کشتی هلال***هستند غرق نعمت حاجی قوام ما